Dharma-onderwijs
Terug naar lezingen en artikelen
Het vlot achterlaten
Laat je aanraken door de tienduizenden dingen. Hoe doe je dat, je laten aanraken? Laten aanraken is jezelf niet afschermen, niet verbergen. Laten aanraken is het gaan, doorgaan altijd verder gaan.
Misschien is een goed begin om heel stil te zijn, misschien is het goed om te beginnen met de tienduizenden dingen eerst op te merken. En door onszelf te openen, door onze aandacht niet meer te richten op eigen constructies, ideeën en overtuigingen, maar zien wat er is, horen wat er is, voelen wat er is. Op deze manier laten we de wereld toe, en vergeten we voor een moment onszelf en alles wat aan ons vastkleeft.
Alles mag heel dichtbij komen. Zó dichtbij dat je niet meer hoeft te reiken, dat er geen beweging meer nodig is.
En al wat dan overblijft is raakvlak. Een oppervlakte die alle kanten uitstrekt. Diepte lost op wanneer we niet langer vasthouden. Maar het ontbreekt niet aan volheid.
In deze ijlte ervaar ik rijkdom.
Er is een bekend verhaal van de Boeddha waarin de leer wordt vergeleken met een vlot. Aan de overkant gekomen blijf je het vlot niet achter je aan slepen maar laat je het liggen voor de volgende oversteek.
Waar ik mij dagelijks mee drijvende probeer te houden in deze wereld is niet alleen een leer of een weg. Ik heb ook een strategie ontwikkeld om in de wereld te staan en een persoonlijkheid om weerbaar te zijn. Ik heb van alles gecreëerd om mezelf vorm te geven en te beschermen tegen de beroering van het leven. Dit is wat ik “mezelf” noem.
Ik ben zelf het vlot. Het vlot dat ik gebruik om het leven te trotseren. En ik word nu uitgenodigd om dat vlot achter te laten.
Wat ooit een goede strategie leek, het mezelf vorm geven, kan ik voor nu achter me laten. En met het vergeten van mezelf laat ik me raken door de tienduizenden dingen.
Met het vergeten van mezelf laat ik me raken door de tienduizenden dingen.
